Dit is het eerste artikel van een serie over lettertypes.
Je loopt waarschijnljk wel eens door die lange lijst met lettertypes met de gedachte ‘welke letter zal ik nu weer eens nemen’. Besef dan wel dat sommige van deze letters een enorme lange geschiedenis met zich mee dragen. Wanneer je kiest voor Garamond, Baskerville, Caslon, Gill, Futura, Times, Helvetica, Swift en Meta dan gebruik je een letter die een compleet tijdsbeeld met zich meedraagt.
In deze artikelen wil ik wat meer achtergrondinformatie geven over deze klassiekers. Om te beginnen de Caslon.
Engelse wapensmid William Caslon (1672-1760) ontwierp de Caslon in 1725. Hij was geïnspireerd door de Nederlandse ontwerpers Christoffel van Dijcks en Dirck Voskens. Nederlandse letters waren in die tijd ook in Engeland de norm.
De Caslon stond lang bekend als ‘the Script of Kings’. Maar aan de andere kant van de oceaan werd de Caslon daarentegen gebruikt voor het zetten van de ‘Declaration of Independence’.
Medeopsteller van de declaratie, Benjamin Franklin, zelf een drukker, gebruikte bij voorkeur de Caslon.
Wanneer je Amerikaans drukwerk uit die tijd bekijkt valt vaak op hoe slecht de drukkwaliteit van de letters was. Het verhaal gaat dat de letters vanuit Engeland naar naar Amerika werden verscheept maar dat de loden letters werden aangetast door het zoute water.
De letter werd snel door het complete Britse rijk verspreid. Tussen 1720 en 1780 werd vrijwel alles in Caslon gezet. Caslon zelf verdiende dus leuk aan die letter. Ook omdat hij als één van de eerste rond 1730 de letter ook uitbracht in Griekse, Arabische, Syrische, Saksische, Samaritaanse, Hebreeuwse, Koptische en Armeense versies. Over unicode gesproken Ook werden er allerlei ornamenten toegevoegd aan het lettertype. Ook deze vind je nog terug in de huidige Adobe Caslon Pro. Helaas is het oorspronkelijke doodskop-ornament uit het drukwerk van Benjamin Franklin (zie afbeelding boven) niet meer aanwezig.
William Caslon was tevens een liefhebber van muziek. Legendarisch waren zijn maandelijkse concerten dia altijd op de eerste donderdag na volle maan werden gegeven. De bezoekers van deze concerten noemden zich trouwens ‘Lunaticks’
Caslon stierf in 1760 maar de letter Caslon werd steeds populairder.De letter was zo goed bruikbaar voor standaard teksten dat wanneer er geen lettertype afgesproken was men vanzelfsprekend koos voor de Caslon. Met andere woorden; altijd goed. Zo ontstond ook de uitdrukking When in doubt, use Caslon.
De Caslon is door de eeuwen heen altijd een populaire letter geweest. De toneelschrijver
George Bernard Shaw wilde dat al zijn boeken persé in Caslon Old Face werden gezet. En dan ook nog alleen wanneer het met de hand gezet werd. Machinezetsel werd in Shaws tijd al veel toegepast maar dat werd niet door hem geaccepteerd. Shaw stond erop dat zijn werk in Caslon werd gezet. “Ill stick with Caslon until I die.”
In 1990 heeft Carol Twombly voor Adobe de Caslon nieuw leven ingeblazen. Hierdoor is de Caslon weer prima inzetbaar binnen de digitale vormgeving.
Het familiebedrijf Caslon bestaat nog steeds. Het levert op dit moment vooral allerlei afwerkingsapparaten. De website kan eerlijk gezegd ook nog wel een revival gebruiken. De rechten van de letter zijn trouwens al in 1937 overgedaan aan Stephenson-Blake.